حدود سال ۱۹۷۰ “آلان کی” مردی که در شرکت زیراکس کار می کرد تصمیم گرفت رایانه ای بسازد که بدون احتیاج به انواع سیم کار کند. این نوع رایانه گرچه هرگز مشهور نشد اما اولین جرقه ای بود که باعث شد فکر ساخت نوت بوک به انسان خطور کند.
سال ۱۹۷۹ اولین رایانه قابل حمل ساخته شد. این رایانه ۳۴۰ کیلو بایت حافظه داشت و “ناسا” آن را که حدود ۸۰۰ دلار قیمت داشت و سنگین بود را برای پروژه های فضایی به کار گرفت.
این لپ تاپ به عنوان اولین نوع رایانه قابل حمل معرفی شد تا اینکه در سال ۱۹۸۶ شرکت آی بی ام اولین نوت بوک حرفه ای را وارد بازار ساخت که ۲۵۶ کیلو بایت حافظه داشته و دو درایو دیسکت فلاپی با صفحه نمایش تخت داشت و مودم داخلی برای آن تعبیه شده بود.[آشنایی با همه خطاهای مودم]
این نوت بوک حدود ۵٫۴ کیلوگرم وزن داشت و به قیمت ۳۵۰۰ دلار به فروش می رسید توانست نام خود را به عنوان اولین لپ تاپ ثبت کند.
شرکت های چندملیتی با محوریت آمریکا و ژاپن در ساخت انواع نوت بوک ها پیشگام اند و قسمت اعظم این بازار را در اختیار خود دارند. از این جمله می توان به شرکت های، اپل، کامپک، دل، اچ پی، آی بی ام، سونی و توشیبا اشاره کرد.
با این حال برخی شرکت های آسیایی نیز در این حوزه وارد شده و هرچند محصولات آنها هنوز به کیفیت محصولات شرکت های مشهور نرسیده است، اما حضور آنها هر روز پررنگتر می شود که از این میان نیز ال جی، سامسونگ و مگزونت قابل اشاره اند. نکته ای که در این میان قابل ذکر است آن است که عموماً یک نوت بوک از یک کامپیوتر شخصی همسان کیفیت بهتری دارد. چرا که هر نوت بوک به طور کامل در شرکت سازنده، با لوازم اصلی ساخته شده و نرم افزار ارژینال نیز روی آن نصب می شود؛ اما در مورد کامپیوترهای شخصی به خصوص در کشورهای جهان سوم اینگونه نیست.